Mijn zelfbedachte spel; "Wat kun je ontdekken aan stroming?" is deze dagen op de Wadden in mijn aandacht. Ik heb er echt lol in. Want het brengt me in een tijdloze focus. Uren wandel ik langs de zee.

Ogenschijnlijk kleine figuren, objecten, trekken mijn aandacht.

Zo loop ik richting het oosten. langs het Noordzeestrand. En daar, op een verlaten stuk strand tref ik deze wondertjes. Op mijn knieën in het zand buig ik tot dicht bij deze ovaaltjes. Nooit eerder zag ik deze stylistische zandsculpturen.

Door de stroming van de wind gevormd. In samenspel met zand en vocht. Magnifiek, zo elke zijn eigen vorm. 

Op het oog lijken het harde kiezels, die in je handpalm passen. Maar bij aanraking brokkelen ze zo af.
Opeens zie ik een gelijkenis met de mens; ieder is uniek in zijn eigen verschijningsvorm. 

Net als bij deze sculptuurtjes op het strand kan ook de mens, ja kan ook ik, veranderen door een geraaktheid.